نایی برای پر گشودن ندارم

دیگر از آن سبک بالی خیالم خبری نیست

هر روز مینویسم

اما شبها ...

نوشته هایم همسفر باد میشوند ..

چه زیباست

شناور میشوند میرقصند آواز می خوانند

ور قهای بیچاره

 کاش یکی از نوشته هایم

راه رابلد باشد .

ورقهای بیگناه  زیر دستهای خسته من چه زجری میکشند

بی خبرند که محکومند به سیاهی

برای رسیدن به تو...

رقص کنان ورقها میمیرند.

این تن خسته^ءمن است که می میرد

بی آنکه تو بدانی!.

نامه های عاشقانه ام آواره سکوت بی انتهای شب میشوند

بی انکه تو بخوانی