گنجشک

 زمین پوشیده از برف است

و از بامی پر از گنجشک,

قندیلی زمین را سخت می پاید

درخت پیچکی در اندیشه دیوار می پیچد

در این صبح مه آلوده ,

که گویی جز آواز و موسیقی گنجشک, چیزی نیست

تن زخمی خود را میکشد کرمی

که دیشب زیر پای عابران مانده...

زمستان است و باد و خش خش برگی که دیگر نیست

جز بر بستر یخ بسته کوچه

همانجایی که دیگر خورده نانی نیست!

فقط برف است و سنگ و شیشه و دیوار

ولی گنجشکها آواز میخوانند ...

تا محبت را بیاموزیم ,

به مشتی ارزن و گندم وجود خویش نفروشیم

و شاید مثل یک گنجشک باید مهربان باشیم