منی چیست

منی مایعی است ژله مانند، شیری رنگ، لزج و چسبناک که با بوی مخصوص که آمیزه ای از ترشحات تخمها، اپی دیدیم، مجاری وابران، کیسه های منی، غده ی پروستات و غده های کوپر است.   زنگ تفریح :( بعضی از دختر خانومها البته میگن برای پوست صورت خوب است )
واکنش آن قلیایی (5/7- 3/7- PH) و وزن مخصوص آن 1030- 1028 است. منی از دو قسمت جداگانه تشکیل یافته است. یکی عناصر زنده و تشریحی به نام اسپرماتوزوئیدها که در تخم ها ساخته می شود و دیگری مایعی موسوم به پلاسمای سمینال که آمیخته ای از مواد گوناگون است و اسپرماتوزوئیدها در آن شناورند.
اسپرماتوزوئیدها کمتر از 8 درصد حجم منی را تشکیل می دهند و تعداد آ«ها در هر سانتی متر مکعب منی به طور متوسط 120 میلیون است. هر اسپرماتوزوئید یک سر و یک دم دارد. سر حدود 5 میکرون طول و 5/3 میکرون پهنا دارد و دم (که خود واجد سه قطعه میانی و اصلی و انتهایی است) 55 میکرون طول دارد. به این ترتیب طول هر اسپرماتوزوئید حدود 60 میکرون است و با حرکات شلاقی دم خود در پلاسمای سمینال حرکت می کند و سرعت آن 4-1 میلی متر در دقیقه (یا 14 تا 23 میکرون در ثانیه) است. هنگامی که اسپرماتوزوئیدها از تخم ها و احتمالا به سبب فشار مایعی که در لوله های منی ساز جمع می شود خارج می شوند. هیچ گونه فعالیت و جنبشی ندارند. پس از این که حداقل 18 ساعت در اپی دیدیم ماندند. قابلیت حرکت پیدا می کنند، اما حرکت کاملا فعال آنها هنگامی است که ضمن انزال در ترشحات پروستات و کیسه های منی شناور می شوند. اسپرماتوزوئیدها سلول هایی به 23 کروموزوم هستند و قاعدتا باید نیمی از آنها حامل کروموزوم جنسی X و نیمی حامل کروموزوم جنسی Y باشند. اما مشاهدات جدید دانش پژوهان نشان می دهد که معمولا این چنین نیست و چه بسا که اسپرماتوزوئیدهای حامل کروموزوم Y دو برابر اسپرماتوزوئیدهای حامل کروموزوم X باشند. در گذشته تعیین این که کدام سپرماتوزوئید، کروموزوم Y دارد از روی شکل اسپرماتوزوئیدها ممکن نبود ولی تحقیقات جدید نشان می دهد آنهایی که سرگرد و کوچک و قدرت تحرک بیشتر دارند نر (حامل ک- Y) و آنها که سر بزرگ و دراز دارند مانند (حامل ک- X) می باشند.
منی در اپی دیدیم به ویژه در ناحیه ی دم آن و نیز در مجرای وابران به وویژه در آمپول آن، ذخیره می شود. اسپرماتوزوئیدها تا هنگامی که در این محیط قلیایی قرار دارند، در صورت تناسب درجه حرارت، مدت ها زنده می مانند (متجاوز از چند ماه) ولی پس از خروج از بدن مرد در حرارت 37 درجه و محیط قلیایی بیش از چند ساعت زنده نخواهند ماند. برای نگهداری اسپرماتوزوئیدها در محیط خارج باید از انجماد آنها کمک گرفت و تجربیات جدید نشان داده است که بهترین درجه حرارت برای نگهداری منی 85 درجه سانتی گراد است.
هنگامی که در نتیجه ی نزدیکی و یا تلقیح مصنوعی اسپماتوزوئیدها در دستگاه آمیزش زن ازاد می شوند، معمولا بیش از 24 ساعت زنده نمی مانند ولی گاه در مخاط گردن رحم فرو می روند و تا هفت روز در آنجا زیست می کنند.
هسته بزرگی که بر سر هر اسپرماتوزوئید وجود دارد، از مقدار زیادی نوکلئوپروتئین تشکیل یافته و در پیکر هر اسپرماتوزوئید به طور کلی پروتیدها، چربی ها، بازی های مختلف، مواد معدنی (به ویژه فسفات) و عناصر مختلف وجود دارد.
منی آدمی به صورت مایعی آبگونه (سیال) از مجرای ادرار خارج می شود و بلافاصله به توده نشاسته مانندی تبدیل می گردد و دوباره پس از 5 تا 20 آبگونه می شود. تا هنگامی که منی دوباره آبگونه نشده است، حرکت اسپرماتوزوئیدها در آن ممکن و یا کافی نیست.
از این رو توصیه می شود که آزمایش منی پس از 20 دقیقه انجام گیرد. منی در داخل بدن، آبگونه است و در هنگام انزال ماده ای بر آن افزوده می گردد که آن را منعقد می سازد. تصور می کنند که این انعقاد ناشی از کیسه های منی تراوش می شود. در بسیاری از جانوران انعقاد منی صورت نمی پذیرد. ولی در گروهی از آنها غده ای به نام غده ی منعقد کننده وجود دارد که ترشح آن سبب بسته شدن منی آبگونه می شود.
آبگونه شدن دوباره منی را پس از 20 دقیقه وابسته به ترشح آنزیم پرتئولیتیک از پروستات می پندارند. ماهیت موادی که در انعقاد و آبگونه شدن منی دخالت می کند، کاملا ناشناخته مانده است. اما پس از این که منی آبگونه شده است در کسانی که به طور مادرزادی فاقد مجرای وابران و یا مجرای وابرانشان را ضمن عمل جراحی (برای پیشگیری از آبستنی) بسته اند، منی منعقد می شود تصور می کنند که چون فقدان مجرای وابران غالبا با فقدان کیسه های منی همراه است، (مبدا جنینی آنها نیز یکی است) منعقد نشدن منی مربوط به نبودن کیسه های منی در نتیجه فقدان آنزیم وزیکولار است. در این موارد لازم است که میزان فروکتوز منی سنجده شود تا وجود یا نبودن کیسه های منی آشکار گردد.
چسبندگی یا ویسکوزیته منی، اسپرماتوزوئیدها را در برابر عوامل خارجی به ویژه محیط اسیدی مهبل زن محفوظ می دارد. اما اگر چسبندگی زیاد باشد، اسپرماتوزوئیدها در آن به فلاکت در می مانند و نیروی جنبشی نخواهند داشت و فرد عقیم خواهد بود.
برای آگاهی بیشتر خودتان میدانید چکار کنید اگر نمی دانید کامنت بگذارید همینجا .
باید اشاره کرد که خواص و ترکیب شیمیایی منی در افراد مختلف متفاوت است و این تفاوتها آنچنان اختصاصی است که به کمک آن می توان افراد را از یکدیگر باز شناخت و حساسیت این آزمایش به حساسیت مطالعات انگشت نگاری می رسد.
اما متاسفانه برخلاف علائم انگشت نگری، خواص منی در هر فرد پیوسته دگرگون می شود زیرا که محیط شیمیایی دائما در حال تغییر است و از سوی دیگر عوامل محیطی مانند حرارت و نیز دفعات انزال، ترکیب منی را به هم می زند. معمولا رقیق تر میشود و جهندگی ان کمتر میشود 

 ببین باز میگن ایرانی ها کم مطالعه میکنند !